Definicja
Wehrmacht to siły zbrojne III Rzeszy (z wyłączeniem Waffen SS), utworzone w 1935 roku w miejsce Reichswehry wbrew postanowieniom traktatu wersalskiego, obejmujące wojska lądowe, morskie i lotnicze, będące najpotężniejszą armią II wojny światowej (w 1944 roku liczące około 11 milionów żołnierzy) i dowodzone w tym czasie przez Hitlera; żołnierze Wehrmachtu byli również sprawcami zbrodni wojennych lub stanowili ich osłonę; Wehrmacht został rozwiązany po kapitulacji Niemiec w 1945 roku
Pełną treść widzą tylko abonenci Dobrego słownika.
Zyskaj dostęp do tej i 4891 pozostałych informacji poprawnościowych.
zamów
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Już w czerwcu 1940 roku, parę dni po klęsce Francji, Hitler nakazał przegrupowanie jednostek
Wehrmachtu na wschód. Niemalże cała Europa, podbita, zagarnięta, zmuszona do uległości lub w sojuszu z Niemcami, wspomagała wojenny wysiłek tego państwa.
Wehrmacht stał się niezwyciężoną potęgą.
Bogusław Wołoszański, Tajna wojna Hitlera, 1997
Historycy szacują, że w czasie II wojny światowej do
Wehrmachtu wcielono ok. 200 000–250 000 przedwojennych obywateli polskich. Dodając do tego 150 000 etnicznych
Polaków-obywateli III Rzeszy, okazuje się, że na ok. 17 893 200 żołnierzy armii niemieckiej (tyle bowiem przewinęło się przez
Wehrmacht w latach 1939–1945) aż 350 000–400 000 było Polakami (ponad 2%).
Wojciech Zmyślony, wehrmacht-polacy.pl, 2016