splitting

W ostatnich latach próby niedyskryminującego używania języka, owocujące precyzyjnym informowaniem o płci żeńskiej w formach gramatycznych wyrazów, wykraczają coraz dalej poza dyskurs feministyczny. Dotyczy to zarówno stosowania feminatywów, jak i prób równoważnego używania form męskich i żeńskich w tekstach oraz wypowiedziach. Połączenia takie jak: migranci i migrantki, demonstranci i demonstrantki, uczestnicy i uczestniczki, studenci i studentki, wyborcy i wyborczynie, politycy i polityczki, autorzy i autorki, naukowcy i naukowczynie, a nawet — goście i gościnie widuje się w ostatnich latach coraz częściej w tekstach trafiających do przestrzeni publicznej, a także słyszy się je w ogólnopolskich stacjach radiowych i telewizyjnych. Są to połączenia będące przejawem zjawiska nazywanego od pewnego czasu splittingiem, które polega na równomiernym i równoważnym zastosowaniu form męskich i żeńskich w tekście po to, by podkreślać obecność i uczestnictwo obu płci (Łaziński 2006; Woźniak 2014). Podobnie jak stosowanie feminatywów, również współczesny splitting nie jest zjawiskiem nowym.

Anna Niepytalska-Osiecka, Mieszkańcy i mieszkanki — symetryczne informowanie o płci jako przejaw języka niedyskryminującego, „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica” 55: 2021, s. 59