W językach europejskich używa się
rzeczowników nie tylko do nazywania konkretnych bytów (na przykład: człowiek, pies, nos, drzewo, kamień, książka), ale również w odniesieniu do emocji i uczuć (miłość, nienawiść, złość, pogarda), cech charakteru (rozsądek, prawość, odpowiedzialność), wydarzeń (ślub, narodziny, śmierć, wybuch), czynności (wyścig, przepierka), zjawisk atmosferycznych i pór roku (wiatr, burza, cyklon, błyskawica, piorun, zima, lato), zjawisk i stanów fizycznych (energia, światło, inercja), a także chorób (cholera, malaria, koklusz, grypa, angina).
Danuta Stanulewicz, Nieprzetłumaczalność światów: indiańskie i europejskie opisy rzeczywistości, w: Przekładając nieprzekładalne, red. Małgorzata Ogonowska, Gdańsk, 2000, s. 221
