Definicja
jazz to rodzaj muzyki wokalno-instrumentalnej, charakteryzujący się swoiście pulsującym rytmem, improwizacjami, indywidualizmem wykonania, wykonywany przy użyciu instrumentów dętych (głównie trąbka, saksofon, klarnet), strunowych (głównie gitara i kontrabas), pianina oraz perkusji; w Polsce w latach powojennych jazz pełnił rolę muzyki zbuntowanej, po 1956 roku władze stopniowo go instytucjonalizowały i wpisywały w swoją politykę kulturalną (festiwale, koncerty, publikacje, nauczanie w szkołach muzycznych, stypendia), co jednak nie zmieniło wyobrażenia o jazzie jako o muzyce wolności, muzyce zbuntowanej; od lat 70. jazz przestawał być muzyką masową (te rolę przejął big-beat, rock, potem pop) i dziś odbierany jest bardziej jako muzyka elitarna