Definicja
genetivus to w językoznawstwie dopełniacz
Plan abonamentowy Pro w Dobrym słowniku można kupować na raty 0%!
W nim między innymi dostęp do rozbudowywanego Słownika interpunkcyjnego.
Szczegóły sprawdzisz tutaj.
genetivus
genetivus (językozn.)
Wariant
- (rzadziej) genetiwus
Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Najczęściej jest to para rzeczownik — przymiotnik, powstała jako rezultat oddawania w języku polskim łacińskiej przydawki genetywnej przez przydawkę przymiotnikową, np.: infernum — piekieł // piekielny (...). Oddawanie łacińskiej przydawki genetywnej przez przydawkę przymiotnikową występuje w Psałterzu krakowskim rzadziej niż w renesansowych przekładach Leopolity i Wujka. Stosowanie przymiotnika w miejscu rzeczownika w genetivie jest na pewno świadectwem odchodzenia od dosłownej, „gramatycznej” wierności Wulgacie, a być może także rezultatem starań o gładką polszczyznę przekładu.
NKJP: Ewa Woźniak, Słownictwo i frazeologia Psałterza krakowskiego (1532) na tle ówczesnych przekładów biblijnych, 2002
Gramatyka
rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny
formy alfabetycznie: genetivach; genetivami; genetivem; genetivie; genetivom; genetivów; genetivowi; genetivu; genetivus; genetivy; genetiwach; genetiwami | pokaż wszystkie formy
formy w tabelce:
formy alfabetycznie: genetivach; genetivami; genetivem; genetivie; genetivom; genetivów; genetivowi; genetivu; genetivus; genetivy; genetiwach; genetiwami; genetiwem; genetiwie; genetiwom; genetiwów; genetiwowi; genetiwu; genetiwus; genetiwy | zwiń
