bebop

Tutaj dochodzę do kwestii napomkniętej w leadzie. Bebop, określany jako najstarszy gatunek jazzu nowoczesnego — m.in. ze względu na finalne dojście do prymatu improwizacji w tej muzyce — stanowi w zasadzie instrukcję nt. tego, jak i co można zagrać, improwizując w ramach tonalności. Zaryzykuję stwierdzenie, że stanowcza większość fraz, które słyszymy do dzisiaj w radiu, zdecydowana większość pochodów harmonicznych tamże, została zagrana niejednokrotnie pomiędzy rokiem 1940 a 1955 (rok, w którym umiera Charlie Parker). Bebop, rozumiany jako zbiór fraz i sztandarowych numerów granych w tamtym czasie, stanowi do dzisiaj podstawę dla jazzmana do zrozumienia tej muzyki... Ostatecznie nie każdy musi grać bebop, ale stanowczo warto wiedzieć, o co w tym chodzi i włożyć nieco wysiłku w przestudiowanie Parkera czy Gillespie’ego, bo myśli i rozwiązania tamtych lat są do dzisiaj absolutnie sensowne i użyteczne.

mgzn.pl, 14.11.2013