bebop

Definicja

bebop to styl jazzowy ukształtowany w latach 40. XX wieku na wschodnim wybrzeżu USA, charakteryzujący się krótkimi frazami melodycznymi, swobodą improwizacyjną oraz dużą ekspresją gry; dał początek jazzowi nowoczesnemu

Wymowa prosto zapisana

Zyskaj pełny dostęp

Poprawna polszczyzna cenne informacje, niespodzianki, haczyki

Warianty: bebop czy bibop? W spolszczeniu bibop (czy bibopowy) nie ma oczywiście nic złego, ale

Pełną treść widzą tylko abonenci Dobrego słownika.

Zyskaj dostęp do tej i 3876 pozostałych informacji poprawnościowych.

zamów

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

jazz

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Tutaj dochodzę do kwestii napomkniętej w leadzie. Bebop, określany jako najstarszy gatunek jazzu nowoczesnego — m.in. ze względu na finalne dojście do prymatu improwizacji w tej muzyce — stanowi w zasadzie instrukcję nt. tego, jak i co można zagrać, improwizując w ramach tonalności. Zaryzykuję stwierdzenie, że stanowcza większość fraz, które słyszymy do dzisiaj w radiu, zdecydowana większość pochodów harmonicznych tamże, została zagrana niejednokrotnie pomiędzy rokiem 1940 a 1955 (rok, w którym umiera Charlie Parker). Bebop, rozumiany jako zbiór fraz i sztandarowych numerów granych w tamtym czasie, stanowi do dzisiaj podstawę dla jazzmana do zrozumienia tej muzyki... Ostatecznie nie każdy musi grać bebop, ale stanowczo warto wiedzieć, o co w tym chodzi i włożyć nieco wysiłku w przestudiowanie Parkera czy Gillespie’ego, bo myśli i rozwiązania tamtych lat są do dzisiaj absolutnie sensowne i użyteczne.

mgzn.pl, 14.11.2013