Definicja
epiderma to w botanice: zewnętrzna, zwykle jednowarstwowa tkanka, składająca się z cienkościennych komórek żywych, ściśle do siebie przylegających, występująca u roślin naczyniowych, pokrywająca młode organy roślinne — okrywa nadziemne części: liście i łodygi oraz części podziemne: korzenie — pełniąca funkcje ochronne: podstawowym zadaniem dla nadziemnych części jest ochrona przed nadmierną utratą wody, zadaniem epidermy korzenia jest ułatwienie wchłaniania wody i soli mineralnych z podłoża