hugenot

W czasach wędrówki ludów uciekano od barbarzyńców. Losy tych uchodźców opisał Paulin z Pelli. Po upadku Konstantynopola wielu Bizantyńczyków szukało schronienia na Zachodzie. Przejmującą skargę na los emigranta znajdujemy u Marulla, Bizantyńczyka piszącego po łacinie. Jeszcze większe rozmiary przybrała emigracja w czasach wojen i prześladowań religijnych. Niewielu tylko wracało do kraju. Hugonoci wzięli wybitny udział w organizacji państwa pruskiego. Emigranci francuscy z czasów Wielkiej Rewolucji dostarczyli Rosji wybitnych administratorów, sławnych kucharzy i fryzjerów. Wśród emigrantów było wielu znakomitych pisarzy. Na obczyźnie pisali Dante i Petrarca, Madame de Staël, Benjamin Constant, bracia de Maistre, potem Victor Hugo, że wymienię tylko kilku najsławniejszych.

NKJP: J. Stempowski, Szkice literackie. Klimat życia i klimat literatury 1948–1967, 2001