tymbale

(...) są schronieniem dla orkiestry cykad. Południe to ich ulubiona pora na muzykowanie. W sekwojowym lesie są ich tysiące. Oblepiają korę drzew, przenosząc zwiedzających w stan nieważkości. Symfonicy wiedeńscy nie uzyskują tak doskonałej harmonii wdzięku! Wszystkie tymbale w promieniu kilometra, poruszane silnymi mięśniami, grają w tym samym rytmie. Co za ogłuszający dźwięk! Homer w Iliadzie porównał ich śpiew do dźwięku delikatnego jak kwiat. Możliwe, że pojedynczy owad o pięknych skrzydłach wydaje subtelny odgłos, ale cały chór osiąga takie rejestry, że czuję drgania w żołądku.

Agata Mleczko, Podróżując, 2017, s. 189