spółgłoska

Definicja

spółgłoska to dźwięk mowy ludzkiej wytwarzany w wyniku interakcji powietrza z wargami, zębami, językiem (jego powstaniu towarzyszy przeszkoda na drodze powietrza wydychanego z płuc); prawie wszystkie spółgłoski tworzą opozycyjne pary: dźwięczna — bezdźwięczna

Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)

• specjalistycznie:konsonant

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Słownik antonimów przeciwstawne znaczeniowo

 Dostęp w abonamencie, sprawdź

Sieć słów wyrażenia powiązane z opisywanym (wyrazy pokrewne, kolokacje)

• przymiotnik: spółgłoskowy
• skarbonka semantyczna:
  sposób artykulacji: boczny; drżący; półotwarty; półsamogłoska; szczelinowy; zwarto-szczelinowy; zwarto-wybuchowy; zwarty
  miejsce artykulacji: dwuwargowy; dziąsłowy; postpalatalny; prepalatalny; przedniojęzykowo-dziąsłowy; przedniojęzykowo-zębowy; przedniojęzykowy; środkowojęzykowy; tylnojęzykowy; wargowo-zębowy; wargowy; welarny; zębowy

Gramatyka

rzeczownik rodzaj żeński odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: spółgłosce; spółgłosek; spółgłoska; spółgłoską; spółgłoskach; spółgłoskami; spółgłoskę; spółgłoski; spółgłosko; spółgłoskom