Definicja
partykuło-przysłówek to w gramatyce polskiej, w klasyfikacji części mowy Z. Saloniego (według kryterium odmiany): wyraz nieodmienny, niesamodzielny (w odróżnieniu od wykrzyknika) i niełączący (w odróżnieniu od przyimka i spójnika); do partykuło-przysłówków zaliczają się tradycyjne partykuły oraz przysłówki nieodprzymiotnikowe
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Niektóre formy konotują formę
partykuło-przysłówka NIE
1:
(186) (a)
Jan bynajmniej nie zamierza wyjeżdżać.
(b)
Usiadłem bynajmniej nie speszony.
(c)
To się stało bynajmniej nie wieczorem.Formy
partykuło-przysłówków CZY, CZYŻBY, DLACZEGO (tzw. partykuł pytajnych) konotują frazę zdaniową właściwą, czasem o ustalonym porządku linearnym (po CZYŻBY):
(187) (a)
Czy już pada?(b)
Czyżbyście sądzili, że Lech wygra?(c)
Dlaczego nie przyszliście? Zygmunt Saloni, Marek Świdziński, Składnia współczesnego języka polskiego, 2007 (1998), s. 262
Partykuły i przysłówki nieodprzymiotnikowe połączono w klasę
partykuło-przysłówków. W konsekwencji np. DWAKROĆ I NAPRĘDCE są
partykuło-przysłówkami, ale
dwukrotnie i
prędko są formami przysłówkowymi przymiotników DWUKROTNY i PRĘDKI.
Mirosław Bańko, Wykłady z polskiej fleksji, 2005 (2002), s. 129
Pełną treść widzą tylko abonenci Dobrego słownika.
Zyskaj dostęp do tej i 1531 pozostałych ciekawostek.
zamów
Gramatyka
rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny
Odmiana w przyjaznej postaci — zyskaj pełny dostęp
partykuło-przysłówek; partykuło-przysłówka; partykuło-przysłówkach; partykuło-przysłówkami; partykuło-przysłówki; partykuło-przysłówkiem; partykuło-przysłówkom; partykuło-przysłówków; partykuło-przysłówkowi; partykuło-przysłówku