ragtime

ragtime (muzyka)

Definicja

ragtime to styl klasycznej, silnie zrytmizowanej muzyki jazzowej granej na fortepianie, powstały w USA na przełomie XIX i XX wieku (wtedy nie tylko kojarzony — jak to jest dziś — ze stylem muzyki fortepianowej, ale też z muzyką na zespoły instrumentalne, muzyką wokalną i tańcem); ragtime to także utwór w tym stylu (ich najbardziej znanym twórcą był Scott Joplin)

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Strawiński w swoich ragtime’ach wykorzystuje wszystkie atrybuty gatunku. Respektuje metrum, a jeśli je zmienia, potrafi w tym zachować umiar. Wprowadza wiele odmian figur rytmicznych. Wymyślając tematy główne, trzyma się radosnych nastrojów i lekkości ich pokazów. Poza tym jest twórczy. W stosunku do konwencjonalnych ragtime’ów jego utwory wnoszą o wiele bardziej rozwinięte i bogatsze układy harmoniczne i ciekawe przejścia tonalne. Na podkreślenie zasługują także rozwiązania wprowadzone głównie do Ragtime’u na 11 instrumentów, zwłaszcza mozaikowe operowanie fragmentami tematu i nadzwyczajne operowanie instrumentami w celu osiągnięcia zmienności barwy. Kompozytor pokazuje tym samym, że ragtime nie musi być łatwą muzyką popularną, lecz że może mieć nowe, artystyczne oblicze.

Sabrina Stachel, meakultura.pl, 12.12.14

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: ragtime; ragtime'ach; ragtime'ami; ragtime'em; ragtime'om; ragtime'ów; ragtime'owi; ragtime'u; ragtime'y; ragtimie

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

  • nieustraszony — A dawniej był i ustraszony
  • rzeczownik — O odmianie rzeczowników na blogu
  • PC — Pochodzenie słowa PC

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book