kerygmat

W tym miejscu pojawia się pytanie, kiedy można mówić o kerygmacie pierwotnym, który byłby rozumiany jako różny od kerygmatu nowotestamentalnego lub apostolskiego. Choć odnośnie do tej kwestii toczyły się między biblistami dyskusje, wydaje się, że wyważony i przydatny dla dalszych rozważań jest pogląd Joachima Gnilki, iż do kerygmatu tego okresu chrześcijaństwa możemy dotrzeć tylko za pośrednictwem pism Nowego Testamentu. Zatem kerygmat biblijny można określić jako ogłaszanie prawdy o Jezusie, który stał się Chrystusem, Panem i Zbawicielem przez swoje zmartwychwstanie. W znaczeniu szerszym obejmuje także katechezę: jest to jakby odpowiedź łub echo tych doświadczeń, których Kościół doznaje w zetknięciu z Panem żywym. W listach św. Pawła przepowiadanie, czyli kerygmat, nazywany jest Ewangelią, nauczanie, czyli didaché, jest określane natomiast jako prawo lub przykazanie Chrystusa, które zawiera się w miłości. Z tych dwóch elementów pierwszy — kerygmat, Ewangelia, jest tym, który daje początek Kościołowi; drugi natomiast — prawo, czyli miłość — wynika z pierwszego i wyznacza Kościołowi ideał życia moralnego, kształtuje wiarę Kościoła.

ks. Piotr Tomasik, Owoce orientacji kerygmatycznej we współczesnej katechezie polskiej, „Studia Katechetyczne” 8: 2012, s. 48

Do istoty Kościoła należy przepowiadanie słowa Bożego. A co stanowi treść chrześcijańskiego przepowiadania: kerygmat, dogmat, misterium Chrystusa? Dla niektórych głoszenie kerygmatu nabrało takiego znaczenia, że aż do przesady chcą sprowadzić do niego całe przepowiadanie. W krótkim eseju Kerygmat dobry na wszystko Gerard Siwek (1938–2015) zauważył, że istnieją propozycje głoszenia kerygmatu „jako panaceum na wszelkie bolączki polskiego katolicyzmu”. Zwolennicy sprowadzenia całego przepowiadania Kościoła do głoszenia kerygmatu argumentują, że pomimo intensywnej katechizacji mamy do czynienia z przerażającą ignorancją religijną wiernych.

ks. Henryk Sławiński, Misterium Chrystusa, kerygmat i dogmat w przepowiadaniu, [w:], Głosimy Pana Jezusa Chrystusa. Treść przepowiadania, red. H. Sławiński, Kraków 2017, s. 119