do późna

Kawa „Orient” parowała znad włocławskich fajansów, zeszyt od matmy, pretekst wizyty, leżał nietknięty, a my siedzieliśmy do późna i zawsze mieliśmy o czym gadać. O życiu i miłości, o Sylwii Plath i Borgesie, o nowym filmie z Dustinem Hoffmanem, o tym, co Maciek Gałązka opowiadał o RFN-ie i co tam podobno można kupić w normalnym sklepie spożywczym.

NKJP: W. Kowalewski, Bóg zapłacz!, 2000

Rok, który nadszedł, był niespokojny. Paweł włączał w kuchni radio i we trójkę, z Izydorem, słuchali komunikatów. Niewiele z tego rozumieli. Latem przyjechały dzieci i wnuki. Nie wszyscy. Antek nie dostał urlopu. Do późna w nocy siedzieli w ogrodzie, pili wino z porzeczek i dyskutowali o polityce. Misia odruchowo patrzyła na furtkę i czekała na Adelkę.

NKJP: O. Tokarczuk, Prawiek i inne czasy, 1996

Pani Katarzyna zaś sprzątała do późna w noc, żeby rankiem, kiedy Stenia będzie musiała w pośpiechu zjadać śniadanie przed wyjściem do biura, żeby nic już nie przypominało chorej, kapryśnej dziewczynie tej krewniackiej stypy.

NKJP: M. Kuncewiczowa, Cudzoziemka, 1935