Grunwald

Potem przyszła kolej na podkradane ojcu papierosy „Grunwaldy”, „Dukaty”, „Giewonty”. Pamiętam świetnie „Damskie” z tekturową tutką i bardziej eleganckie „Syreny”, których ustnik oklejano złotkiem. Pamiętam „Mewy”, pachnące śliwką, a także najpodlejsze „Mazury” i „Wisły”. Okres studiów to epoka „Sportów”. Niektórzy kochali „Ekstra Mocne” — w wersji bez filtra zatrzymywały oddech i wyciskały łzy z oczu. Później pojawiły się „siekiery” z Francji, a już zupełnie osobnych predyspozycji wymagało palenie kubańskich „Partagosów” i „Ligerosów”. Ich bibułka miała słodki smak, pewnie powstawała z trzciny cukrowej.

NKJP: Mój „Dzienniczek Polski”, Dziennik Polski, 24.11.2000