Definicja
złóbcoki to charakterystyczne dla Podhala trzy- lub czterostrunowe gęśle o wypukłym, podłużnym i wąskim korpusie rezonansowym rzeźbionym wraz z szyjką z jednego klocka; na złóbcokach grało się smyczkiem o łukowatym kształcie, wydawały dźwięk cichy, lecz ostry i przejmujący; do XIX wieku były ulubionym instrumentem górali podhalańskich
