wnuka

— Nasze dziecko nie żyje — przerwał król.
— Pomnę o tym… I temu proszę was, panie, jako matka swych polskich poddanych, byście po mojej śmierci poślubili wnukę króla Kazimierza…
— Jaką znowu wnukę, pani królowo ?
— Córkę grafa cylijskiego, Wilhelma, i Anny Piastówny, króla Kaźmierza córki…
To zdanie musiało szczególnie znużyć Jadwigę, gdyż przymknęła powieki i długo leżała bez ruchu jak martwa.

Stefan M. Kuczyński, Litwin i Andegawenka. Powieść historyczna, 1977, s. 389