Do leksykografii naukowej
sensu stricto, których adresatami są przede wszystkim (jeśli nie wyłącznie) językoznawcy lub filolodzy prowadzący badania w obrębie danej specjalności naukowej.
Piotr Żmigrodzki, Słowo – słownik – rzeczywistość, 2008, s. 84
Porządkując różne sposoby stosowania terminu „realizm”, uwzględnimy trzy podstawowe rozróżnienia: realizm wczesny czyli mimetyzm starożytny, realizm jako sztuka imitacyjna, realizm romantyczny, realizm
sensu stricto, czyli jako określony styl XIX wieku, socrealizm, realizm bez granic, czyli odejście sztuki przedstawiającej, od zasady mimesis. Sądzimy, że korzeni realizmu
sensu stricto, który nas najbardziej interesuje, należy szukać w romantycznej metodzie przedstawiania rzeczywistości — zarazem kontrastując te dwa realizmy, najłatwiej nam będzie sprecyzować, czym jest realizm
sensu stricto.
NKJP: Maria Gołaszewska, Estetyka pięciu zmysłów, 1997