queerowy

Gombrowicz nie byłby w tej perspektywie homoseksualistą czy biseksualistą, lecz gwiazdą niejednoznaczności i ekscentryczności, czyli po prostu sobą, o co całe życie żarliwie zabiegał. Zapewne, gdyby autor Pornografii dożył użycia queeru do opisu zjawisk kultury i literatury, oświadczyłby wszem i wobec, że jest pierwszym pisarzem queerowym, czyli świadomie dziwacznym, nieoczywistym, złożonym, będącym pomiędzy i niedojrzałym, żeby użyć kategorii z jego własnego słownika. Zaletą queeru jest nie tylko migotliwość pozwalająca na uwzględnienie zjawisk literackich silnie podległych estetyzacji i wysubtelnieniu, ale także inkluzywność. Ponieważ literatura queerowa posiada istotny komponent emocjonalny, dobrze wpisują się w nią teksty uczuciowe, przeżyciowe i ckliwe.

E. Chudoba, rec.: „Dziwne, dziwniejsze, najpotrzebniejsze, czyli queer a la polacca (Dezorientacje. Antologia polskiej literatury queer”, red. A. Amenta, T. Kaliściak, B. Warkocki, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2021, ss. 909), „Konteksty Kultury”, 2021/18, z. 4s. 625

W latach dziewięćdziesiątych niektórzy teologowie i historycy chrześcijaństwa zainteresowali się i zaczęli wykorzystywać queerowe podejścia lub wprost przesunęli się na pozycje queerowe — wśród nich między innymi jedna z najwybitniejszych teolożek gejowsko-lesbijskich Elizabeth Stuart z Uniwersytetu w Winchester, obecnie arcybiskupka Liberalnego Międzynarodowego Kościoła Katolickiego (...)

miesiecznik.znak.com.pl, grudzień 2011

Refleksję nad „innym życiem” queerowych społeczności autor osadził na tle dokonującego się w latach 2000. na gruncie teorii queer zwrotu czasowo-przestrzennego. Zwrot ten pozwala uchwycić bodaj najważniejszą różnicę między refleksją queerową z lat 90. XX wieku a tą rozwijaną już w XXI wieku: w pierwszej z tych dekad zgłębiano głównie problem tożsamości seksualnych i genderowych, podczas gdy w drugiej „queerowych podmiotów” częściej szukano wśród grup społecznych, których piętno wiąże się z odmiennością i/lub słabością etniczną, rasową czy klasową. Innymi słowy, nad analizowanie modeli (homo)seksualności queerowi teoretycy przedkładają obecnie rozważania dotyczące wszystkich tych, których nie sposób pochwycić w normatywne ramy (nie tylko seksualne), którzy nie kształtują swojej codzienności według czasu określonego przez reprodukcję i rodzinę i nie sięgają po konserwatywne strategie równości.

pismowidok.org, 2017