Definicja
polskie jest to, co dotyczy Polski lub Polaków bądź jest uważane za charakterystyczne dla nich
polskie jest to, co dotyczy Polski lub Polaków bądź jest uważane za charakterystyczne dla nich
przymiotnik niestopniowalny
formy: niepolscy; niepolska; niepolską; niepolski; niepolskich; niepolskie; niepolskiego; niepolskiej; niepolskiemu; niepolskim; niepolskimi; polscy |
polsko- to człon złożeń przymiotnikowych, oznaczający, że coś jest w części polskie lub dotyczy Polski
Helena Krasowska, Polacy na południowo-wschodniej Ukrainie, Biuletyn PTJ LXVII, 2011, s. 242
Bogusław Wołoszański, Tajna wojna Hitlera, 1997
człon złożenia
formy: polsko-
Konstanty Gebert, Żyd, wieczny tłumacz, w: Przekładając nieprzekładalne, red. Małgorzata Ogonowska, Gdańsk, 2000, s. 15
wywiad z Alicją Bachledą-Córuś, Twój Styl, nr 4, kwiecień 2016, s. 39
frazem przysłówkowy
formy: po polsku
Konstanty Gebert, Żyd, wieczny tłumacz, w: Przekładając nieprzekładalne, red. Małgorzata Ogonowska, Gdańsk, 2000, s. 15
rzeczownik rodzaj żeński odmienny
formy: polskości; polskościach; polskościami; polskością; polskościom; polskość
polskim nazywamy skrótowo język polski
Agnieszka Burzyńska, Anna Gilewska, Wprost, nr 2, 7–12 stycznia 2014, s. 12
Pełną treść widzą tylko abonenci Dobrego słownika.
rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny
formy: polski; polskich; polskie; polskiego; polskiemu; polskim; polskimi
polski to też lekcja tego języka
rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny
formy: polski; polskich; polskie; polskiego; polskiemu; polskim; polskimi