nornik

nornik (zwierzę)

Definicja

nornik to niewielki gryzoń z rodziny chomikowatych, występujący w kilkudziesięciu gatunkach na półkuli północnej, żyjący w wykopanych w ziemi norach, gromadzący tam zapasy pożywienia, niezapadający w sen zimowy; w Polsce pospolitym gatunkiem jest nornik zwyczajny (polny), żyjący na dużych polach uprawnych i suchych łąkach, żywiący się głównie nasionami i zielonymi częściami roślin (uznawany za szkodnika), osiągający długość ciała 8–11 cm, mający krótką, miękką, szarobrązową lub żółtoszarą sierść, krótki ogon i małe uszy, dożywający do półtora roku

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Naukowcy ustalili, że za okazywanie empatii odpowiada u norników ten sam neuroprzekaźnik co u ludzi, czyli oksytocyna (nazywana czasem hormonem miłości). Kiedy blokowali jej receptory, gryzonie przestawały się pocieszać.
To bardzo ciekawe odkrycie, do tej pory bowiem zdolność współodczuwania udowodniono — poza ludźmi — tylko u małp naczelnych, delfinów i słoni (coraz więcej przesłanek wskazuje, że potrafią to także psy). Żyjące w środkowych rejonach Ameryki Północnej norniki preriowe są bardzo społecznymi zwierzętami, słyną także z trwałych związków. Choć wiadomo, że lubią czasem albo i często „skoczyć w bok”, to nornicze pary zostają ze sobą na całe życie.

wyborcza.pl, 31.01.2018

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskozwierzęcy odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: nornik; nornika; nornikach; nornikami; norniki; nornikiem; nornikom; norników; nornikowi; norniku

Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book