Definicja
mandragora to trująca bylina o zgrubiałym korzeniu przypominającym postać ludzką, dzwonkowatych kwiatach i jadalnych owocach, występująca w kilku gatunkach na obszarze śródziemnomorskim i w Azji; przypisywano jej właściwości magiczne, afrodyzjakalne i lecznicze, uprawiano dla korzeni i jagód
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Gdy weszli do szałasu, zastali towarzystwo przy oględzinach zmagazynowanych korzeni
mandragory. — Pierwszy raz widzę — przyznał się Jaskier, obracając w palcach kłączastą bulwę. — Rzeczywiście, nieco przypomina człowieka.
NKJP: Andrzej Sapkowski, Chrzest ognia, 2001
Zabobon pielęgnowany przez legion pomysłowych szarlatanów nie daje się wyplenić i, niby korzeń
mandragory, drze się wniebogłosy przy każdej silniejszej próbie wyrwania.
NKJP: Ignacy Karpowicz, Nowy kwiat cesarza (i pszczoły), 2007
W komedii Niccola Machiavellego
mandragora ma w sobie moce erotyczne i zapładniające. Występuje w nowelach Boccaccia, wymienia ją wielokrotnie zarówno Szekspir, jak i Goethe w Fauście. Jej korzeń ma kształt ludzki, a ponieważ podobne działa na podobne, jej władza rozciąga się nad całym ludzkim ciałem.
NKJP: Andrzej Szczeklik, Kore. O chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny, 2007