klient

1. klient (w sklepie)

Wymowa prosto zapisana

Poprawna polszczyzna cenne informacje, niespodzianki, haczyki

Pisownia turystyczna Powinniśmy pisać klient-turysta czy klient turysta? Reguła pisownia razem, osobno, z łącznikiem (I): dwa rzeczowniki (np. papież Polak, pralkosuszarka) podaje różne przykłady i sposoby interpretacji zestawień dwóch rzeczowników. Niełatwo nieraz orzekać bez znajomości kontekstu i odniesienia do rzeczywistości pozajęzykowej, niemniej

Pełna treść tego i 5318 pozostałych artykułów poprawnościowych dostępna w abonamencie.

W cenie jednej kawy na miesiąc.

sprawdź

Reguły reguły językowe, zasady pisowni (nowe opracowanie z komentarzami)

333. wymowa: połączenia literowe om, on, em, en

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

interesant; konsument; kontrahent; kupujący; nabywca; odbiorca; petent; użytkownik

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskoosobowy odmienny

formy w tabelce:

formy alfabetycznie: klienci; kliencie; klient; klienta; klientach; klientami; klientem; klientom; klientów; klientowi; klienty

zgłoś poprawkę

1.1. nasz klient, nasz pan

Definicja

mówimy nasz klient, nasz pan, gdy chcemy podkreślić, że w procesie sprzedaży najważniejsze są zdanie i potrzeby klienta

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Powstały i powstają liczne szkoły prywatne. I bardzo dobrze. W wolnym kraju każdy ma prawo zakładać szkołę i wybierać dla swoich dzieci taką, która mu odpowiada. Nie widzimy jednak zdecydowanej wyższości tych prywatnych szkół. Są wśród nich bardzo dobre, niezłe i niemało takich, w której dyrektor mówi nauczycielom: nie mogą państwo postawić Kowalskiej ocen niedostatecznych, bo rodzice ją przeniosą do innej szkoły i nie będę miał środków, żeby opłacić personel.(...) Wystarczy w klasie jedna taka Kowalska, a większość uczniów dojdzie do rozsądnego wniosku, że można nic nie robić, bo promocja i tak jak w banku. Zasada „nasz klient – nasz pan” nie zawsze daje dobre skutki w edukacji.

NKJP: Polityka nr 2368, 2002