Definicja
eremita to zakonnik żyjący w odosobnieniu, w eremie
Plan abonamentowy Pro w Dobrym słowniku można kupować na raty 0%!
W nim między innymi dostęp do rozbudowywanego Słownika interpunkcyjnego.
Szczegóły sprawdzisz tutaj.
eremita
eremita (osoba)
Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
- anachoreta; asceta; mnich; pokutnik; purytanin; pustelnik
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
W dziejach monastycyzmu polskiego w średniowieczu eremici i pustelnicy odegrali ważną rolę. Pierwszymi znanymi z imion eremitami w Polsce byli mnisi tworzący tzw. Erem Pięciu Braci. Żywot Pięciu Braci Męczenników napisany przez Brunona z Kwerfurtu jest najstarszym źródłem ukazującym eremitów w Polsce. Pozwala na ukazanie osób, które przyczyniły się do założenia eremu, okoliczności jego powstania i składu personalnego. Pierwsi polscy eremici Benedykt i Jan pochodzili z klasztoru w Pereum koło Rawenny.
Jerzy Rajman, Eremici i pustelnicy w Polsce średniowiecznej. Wybrane zagadnienia, „Folia Historica Cracoviensia”, tom 11, 2005, s. 29
Sieć słów wyrażenia powiązane z opisywanym (wyrazy pokrewne, kolokacje)
- przymiotnik: eremicki
Gramatyka
rzeczownik rodzaj męskoosobowy odmienny
formy w tabelce:
formy alfabetycznie: eremici; eremicie; eremita; eremitą; eremitach; eremitami; eremitę; eremito; eremitom; eremitów; eremity
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
SprawdźCzęsto sprawdzane
Ciekawostki
- arcypolski — Zbyt arcypolskie?
- gimnazjum — Co w gimnazjum piszczało
- przytomny — Jak przytomny z zaimkami chadzał, czyli o pochodzeniu, znaczeniu i rozwoju