Definicja
cicerone to osoba oprowadzająca turystów, zwłaszcza zainteresowanych sztuką i kulturą; słowo książkowe, niekiedy używane żartobliwie
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Stare mury Krakowa zachwyciły Picassa. Zwiedzał z godną podziwu wytrwałością muzea, kościoły i inne zabytki miasta.
Cicerone jego był znany historyk sztuki. Przewodnik nasz, rozkochany w Krakowie, może zbyt szczegółowo prezentował malarstwo polskie w stosunku do możliwości zainteresowania się nim artysty (jeśli dobrze pamiętam, najwięcej uwagi poświęcił obrazom Gierymskiego).
NKJP: Stefan Leder, Wacław Leder, Czerwona nić, 2005
Lenartowicz przyjaźnił się z Kraszewskim. Poznawszy dobrze Rzym, doszedł do przekonania, że powinien zaprosić przyjaciela, bo atmosfera Wiecznego Miasta na pewno wzbogaci twórczość
pisarza-historyka. Zapewniał go: „Gdybyś przyjechał tu kiedyś, służyłbym ci za
cicerone, bo już znam tu dobrze wszystkie kąty i wszystkie kościoły i muzea, groby, włócząc się po nich od czasu do czasu”.
NKJP: Marek Borucki, Polacy w Rzymie, 1995
Kosztowali uroków życia w Paryżu, Wiedniu, Genewie i Monachium, gdzie ojciec studiował, a jego kompan bardziej udawał, że studiuje, bo niby po co młodemu arystokracie, który miał odziedziczyć majątki na Ukrainie, w Galicji, na Łotwie i w Kongresówce był potrzebny jakiś dyplom? Ojciec był dla niego nie tylko
cicerone po knajpach, salonach pięknych kobiet i burdelach, ale i po artystycznym światku europejskiego fin de siecle’u, polityki i literatury.
NKJP: Ryszard Sługocki, Na przekór i na bakier, 2008