Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Jest jedynym amerykańskim gwiazdorem, którego osiem kolejnych filmów trafiło na szczyt ogólnokrajowego
box office’u.
Karolina Pasternak, Newsweek, 7–13.10.2013, nr 41, s. 118
(…) absolutnym przebojem okazała się zrealizowana przez Włochów telewizyjna biografia Jana Pawła II, którą obejrzało prawie 2 mln widzów! Zwraca też uwagę brak polskich tytułów. Mimo dobrego przyjęcia kilku z nich („Pitbull”, „Skazany na bluesa” przekroczyły barierę stutysięcznej widowni), żaden nie zdołał się przebić do czołówki.
Letni
box office (premiery od maja do końca sierpnia) przedstawia się następująco:
1. „Karol – człowiek, który został Papieżem” — 1 738 727 widzów 2. „Madagaskar” — 1 276 605 3. „Gwiezdne wojny: część III – Zemsta Sithów” — 925 790 4. „Wojna światów” — 578 958 5. „Królestwo niebieskie” — 417 563 6. „Mr&Mrs Smith” — 401 925 7. „Roboty” — 328 997 8. „Sin City — Miasto Grzechu” - 250 782 9. „Rekin i Lava: Przygoda w 3D” — 194 363 10. „Batman – Początek” — 190 595.
NKJP: Polityka, nr 2521, 17.09.2005
Przywołane w poprzednim akapicie ceny biletów na film Fleminga są przykładem kolejnego problemu metodologicznego, jaki muszą uwzględnić badacze posługujący się
box office’ami jako źródłem wiedzy. Jak bowiem porównywać dochody z różnych dekad czy okresów dziś wręcz historycznych, skoro zmieniały się nie tylko warunki i sposoby dystrybuowania oraz wyświetlania dzieł kinematograficznych, lecz także – choćby w związku z inflacją – wartość pieniądza? O ile więc porównywanie dochodów dzieł z tego samego okresu nie jest wyzwaniem, o tyle tworzenie różnych zestawień wszech czasów może już być obarczone dużymi wadami natury metodologicznej, wynikającymi między innymi ze zmian siły nabywczej pieniądza.
Arkadiusz Lewicki, Analiza box office’ów jako narzędzie badań filmoznawczych, Kwartalnik Filmowy, nr 85, s. 119