Molier

(...) miały francuskie pierwowzory. Uwolniony od trudu konstruowania fabuł, które zapożyczał od Moliera, Marivaux, Diderota, Destouches’a, Hauteroche’a, Romagnesiego i innych, Zabłocki wpisywał w te obce teksty swoje rozrachunki ze światem, swoje fascynacje.

Justyna Łukaszewicz, Teatr Franciszka Zabłockiego wobec francuskich źródeł: Małżonkowie pojednani, czyli przesąd modny. Komedia w aktach pięciu z francuskiego pana de La Chaussée, w: Przekładając nieprzekładalne, Małgorzata Ogonowska (red.), Gdańsk, 2000, s. 517