Alpinus

Również ja przeżyłam podobny szok, kiedy za uciułane z trudem pieniądze kupiłam swoją pierwszą „prawdziwą” przeciwdeszczówkę Alpinusa. Zakochałam się w jej technicznie wyglądającym fasonie. Podczas jednej z pierwszych wycieczek wrzuciłam ją na półkę bagażową autobusu. Kurtka była szaro-biała. Gdy po podróży wyjęłam ją ze wspomnianej półki, zyskała kilka plam, których już nigdy nie udało mi się sprać. Ale nie o permanentnych plamach i bólu wydanych pieniędzy chciałam głównie wspomnieć, a o wrażeniach z użytkowania. Kurtka kompletnie nie sprawdzała mi się w terenie. Była za sztywna, za masywna, za ciężka. Rozwiązania, które wydawały mi się dobre z perspektywy wieszaka, okazały się być wkurzające — np sztywna garda. Teoretycznie kurtka raczej predysponowała do wyjść wysokogórskich, które w tamtym czasie jeszcze były dla mnie tabulą rasą, ale nawet teraz, kiedy mam już za sobą kilka razów działalności wysokogórskiej — nie ubrałabym ani nie zabrałabym na awaryjkę tego typu kurtki!

skadinagrani.pl, 14.12.2020

Ale widać nawałnicy znudziła się ta gra wstępna, bo zaraz rzuca się z rykiem na nasze namioty. Kakofonia pisków, trzasków, jęków, jakie wydaje z siebie namiot, nie wróży nic dobrego. Na szczęście nasze Alpinusy miały fartuchy śnieżne i były porządnie zrobione, dlatego dzielnie znosiły te tortury. Burza raz słabnie, za drugim razem wali ze wzmożoną siłą. Spodziewaliśmy się, że będzie to ciężka noc, i taka była. Dowcipkujemy, staramy się grać w karty, by jakoś ukoić nerwy, w końcu zmęczeni, zasypiamy.

goryonline.com, 27.03.2005