wolapik

1. wolapik (ten język)

Definicja

wolapik to język sztuczny opracowany w 1879 roku na podstawie angielskiego, łaciny, niemieckiego i francuskiego przez niemieckiego księdza Johanna Schleyera, popularny w końcówce XIX wieku, potem negatywnie oceniony jako język międzynarodowy i wyparty przez esperanto

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
W przypadku języka wolapik zachęta do nauki zyskuje szerszy wymiar. Okres, z którego pochodzą podręczniki (schyłek XIX wieku) zaznaczył się w kulturze europejskiej zwiększonymi dążeniami do stworzenia i popularyzacji międzynarodowego języka pomocniczego, którym wszyscy mogliby się porozumiewać. Intensywne próby odnalezienia wspólnego środka komunikacji wiązały się między innymi z dynamicznym rozwojem środków transportu umożliwiającym podróżowanie na dalekie odległości szerszym rzeszom ludzi. W naturalny sposób wpłynęło to na rozwój międzynarodowych kontaktów handlowych, kulturowych, naukowych, które uwypukliły trudności komunikacyjne wynikające z różnorodności językowej. W takiej sytuacji nauka języka, który w założeniu miał być remedium na niemożność porozumiewania się z obcokrajowcami, zyskiwała wymiar idei wyższej rangi: miała ułatwić porozumiewanie się całej ludzkości, zgodnie z mottem, którym posłużył się twórca wolapiku, Martin Schleyer: „Menade bal — püki bal!” („Jednej ludzkości — jeden język!”).

Irmina Kotlarska, Wolapik jako język sukcesu w świetle wybranych polskich podręczników z lat 80. XIX wieku, Język. Komunikacja. Informacja, red. Ilona Koutny, Ida Stria, 13/2018, s. 38

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: wolapik; wolapikach; wolapikami; wolapiki; wolapikiem; wolapikom; wolapików; wolapikowi; wolapiku

zgłoś poprawkę

2. wolapik (jakiś język)

Definicja

wolapikiem nazywają niektórzy jakiś mało zrozumiały język będący zwykle wariantem głównego języka lub mieszaniną takich języków; słowo nieco książkowe

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Gdy Witkacy na początku lat dwudziestych wprowadził młodego Aleksandra Wata do ekscentrycznego towarzystwa bawiącego się w Zakopanem, przedstawił go jako rumuńskiego hrabiego i Wat musiał mówić, jak wspominał, purnonsensowym wolapikiem („jako dadaista miałem w tym wprawę”).

Błażej Brzostek, Paryże innej Europy, 2015

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: wolapik; wolapikach; wolapikami; wolapiki; wolapikiem; wolapikom; wolapików; wolapikowi; wolapiku

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

  • na zabój — A skąd ten zabój?
  • dzidzia — Męski dzidź
  • Kraków — Nietypowa forma celownika użyta w XXI wieku

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book