charakterny

1. charakterny (ktoś)

Definicja

charakterny jest ktoś, kto ma własne zdanie, potrafi go bronić, bywa też stanowczy, dumny i uparty, co bywa dokuczliwe dla innych; słowo nieco potoczne

Reguły reguły językowe, zasady pisowni (nowe opracowanie z komentarzami)
Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
  • bezkompromisowy; dumny; mocny; niestrudzony; nieugięty; nieustępliwy; niezłomny; stanowczy; twardy; uparty; wybredny; wytrwały; zadziorny; zawzięty; zdecydowany
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Rozmowa z Sylwią Ejdys, zwyciężczynią biegu na 1500 m podczas Pucharu Europy
— Trener Marek Adamek mówi, że jest Pani bardzo charakterną osobą, w życiu również. Po kim to ten charakterek?
— W zasadzie to nie wiadomo. Chyba życie mnie nauczyło. Pochodzę z Bogatyni, ale już od 9 lat trenuję poza domem i jakoś sama daję sobie radę. Szkołę średnią kończyłam w Lwówku Śląskim, mieszkając tam na stancji, a później rozpoczęłam studia na wrocławskiej AWF. (...)

NKJP: Słowo Polskie Gazeta Wrocławska, 2007

Komendantką obozu była por. „Jaga” — Jadwiga Milewska. Obóz miał być ewakuowany, a dziewczyny przeniesione do innego, o obostrzonym rygorze. Osadzone nie respektowały bowiem wielu poleceń Niemców, odmawiały też świadczenia niewolniczej pracy na rzecz III Rzeszy. Wiadomo, warszawianki to dziewuchy charakterne. Ale 12 kwietnia 1945 r. przyszła wolność. Tym bardziej radosna, że przywieziona czołgami żołnierzy z dywizji gen. Stanisława Maczka.

NKJP: Tygodnik Regionalny „Gazeta Częstochowska”, nr 35, 2003

Gramatyka

przymiotnik niestopniowalny

formy alfabetycznie: charakterna; charakterną; charakterne; charakternego; charakternej; charakternemu; charakterni; charakterny; charakternych; charakternym; charakternymi formy zaprzeczone: niecharakterna; niecharakterną; niecharakterne; niecharakternego; niecharakternej; niecharakternemu; niecharakterni; niecharakterny; niecharakternych; niecharakternym; niecharakternymi

 1.1. charakterny (zwierzę)

Definicja

charakterne zwierzę to takie, które pokazuje czasem swój charakter, zwłaszcza bywa dumne i uparte, co bywa problematyczne dla właściciela, ale zwykle oceniane jest jako zaleta

Reguły reguły językowe, zasady pisowni (nowe opracowanie z komentarzami)
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
— Konie są także bardzo charakterne — zapewnia warcianin. — Miałem kiedyś zimnokrwistego ogiera, który — gdy tylko dzwon na kościelnej wieży wybijał dwunastą — dopominał się o jedzenie. Sytuacja powtarzała się o siódmej wieczorem. Kiedyś spóźniłem się z pokarmem dla niego. Walił tak mocno w ścianę, że aż dudniło.

NKJP: Dziennik Łódzki, 2004

Gramatyka

przymiotnik niestopniowalny

formy alfabetycznie: charakterna; charakterną; charakterne; charakternego; charakternej; charakternemu; charakterni; charakterny; charakternych; charakternym; charakternymi formy zaprzeczone: niecharakterna; niecharakterną; niecharakterne; niecharakternego; niecharakternej; niecharakternemu; niecharakterni; niecharakterny; niecharakternych; niecharakternym; niecharakternymi

Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book