zwierzenie

Powodowany potrzebą zwierzeń, opowiedziałem Wani o moich zgryzotach, o Polinie i Georgu, o historii z fałszywym rublem, o zdradzie Paszy, o kłótniach z Krysią i o tym, że nie umiem już z ojcem być tak szczery jak dawniej. Wania słuchał mnie uważnie, a po chwili zastanowienia powiedział:
— A moja matka dostała wole i oczy jej wyszły na wierzch.
— No to co? — zapytałem nie rozumiejąc, jaki to ma związek z moimi zwierzeniami.
— Tobie jest dobrze, dlatego martwisz się byle czym... Ech, Adamiszcze, ty nic jeszcze nie wiesz i nic nie rozumiesz...

Jan Brzechwa, Gdy owoc dojrzewa, 1958