Definicja
spółgłoski zwarto-wybuchowe to typ spółgłosek klasyfikowanych ze względu na sposób artykulacji: powstają wskutek pełnego zwarcia w jamie ustnej (szczyt głoski) kończącego się krótkim wybuchem (zestęp głoski); spółgłosek zwarto-wybuchowych nie da się w mowie przedłużać, są to np. [p], [b], [t], [d]; słowo specjalistyczne
