wołacz

Definicja

wołacz to jeden z przypadków deklinacji, zwykle wymieniany jako ostatni (siódmy), używany przy zwracaniu się do kogoś (np. Asiu, mamo), rzadziej do czegoś (np. Litwo, lodówko); wołaczem nazywa się też sam wyraz stojący w tym przypadku

Interpunkcja

• Czy krzyczymy? — Wykrzyknik po wołaczu

Reguły reguły językowe, zasady pisowni (nowe opracowanie z komentarzami)

• 290. odmiana nazw i rzeczowników (przypadki): wołacz od imion (Filip! czy Filipie!, Marto! czy Marta!)
• 291. odmiana nazw i rzeczowników (przypadki): wołacz imion żeńskich
• 292. odmiana nazw i rzeczowników (przypadki): wołacz rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych na spółgłoskę
• 293. odmiana nazw i rzeczowników (przypadki): wołacz od nazwisk
• 294. odmiana nazw i rzeczowników (przypadki): wołacz rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na -ec
• 78. interpunkcja: po wołaczu lub wyrazie-wykrzykniku

Słownik synonimów tożsame znaczeniowo (zastępcze słowa)

• specjalistycznie:vocativus

Sieć słów wyrażenia powiązane z opisywanym (wyrazy pokrewne, kolokacje)

• przymiotnik: wołaczowy

Gramatyka

rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: wołacz; wołacza; wołaczach; wołaczami; wołacze; wołaczem; wołaczom; wołaczowi; wołaczu; wołaczy