Definicja
starowiercy to wyznawcy prawosławia, którzy nie uznali reformy Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeprowadzonej w latach 1652–1656 przez patriarchę Nikona (upodabniającej obrzędy do greckich); w tamtych latach byli prześladowani, karani finansowo, więzieniem, nawet karani fizycznie, dopiero dekret tolerancyjny z 1905 roku zniósł wszelkie ograniczenia wobec nich; doktryna starowierców nie różni się zbytnio od doktryn kanonicznych Kościołów prawosławnych, podstawowe różnice dotyczą obrzędów; na przełomie XVII i XVIII wieku doszło wśród nich do podziału na popowców i bezpopowców
