Chociaż w wielu przypadkach przyczyny
samobójstwa nie udaje się ustalić w stopniu pewnym, badacze zjawiska oceniają, że podstawowym powodem takiej autodestrukcji są nieporozumienia rodzinne. W dalszej kolejności wskazuje się chorobę psychiczną, inną ciężką chorobę o charakterze przewlekłym, zawód miłosny czy problemy w nauce.
zielona-gora.po.gov.pl, 15.03.13
Emil Durkheim badał liczbę popełnianych
samobójstw zarówno w społeczeństwie jako całości, jak i w jego wybranych segmentach (np. wśród katolików i protestantów, kobiet i mężczyzn, ludzi pozostających w związkach małżeńskich i samotnych). Kiedy przyjrzał się poszczególnym liczbom, dostrzegł przejrzysty wzór:
samobójstwo jest funkcją stopnia zintegrowania jednostki z grupą społeczną. (...)
Ludzie popełniający
samobójstwo są zazwyczaj nieszczęśliwi. Badania Durkheima ukazujące względną stałość liczby
samobójstw w różnych kategoriach społecznych sugerują, że wielkość tej liczby, oprócz czynników jednostkowych, zależy również od czynników społecznych. Ponieważ jednak
samobójstwo jest aktem jednostkowym, często nie zwraca się uwagi na jego społeczny wymiar. Przyjmując perspektywę socjologiczną w badaniach nad
samobójstwem, Durkheim odkrył jego aspekt społeczny — w jaki sposób stopień i typ integracji społecznej wpływa na liczbę
samobójstw.
Norman Goodman, Wstęp do socjologii, przekład Jędrzej Polak, 1997 (1992), s. 10