onomatopeja

onomatopeja

Definicja

onomatopeja to wyraz (lub zespół wyrazów), który w swym brzmieniu podobny jest do jakiegoś dźwięku lub odgłosu naturalnego, np. miau jako naśladowanie dźwięku wydawanego przez kota czy bum jako naśladowanie odgłosu upadku czegoś ciężkiego

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
  • dźwiękonaśladownictwo; wyraz dźwiękonaśladowczy
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Trudno: trzeba więc nauczyć się kilkunastu żelaznych pozycji na pamięć i recytować, patrząc dziecku w oczy, uśmiechając się, tuląc je. Przydadzą się wtedy wiersze z dużą liczbą onomatopei — „Lokomotywa” Tuwima (ze swoimi wszystkimi: „Buch! Ufff! Pufff!”) albo „Dziadzio Mrok” Ewy Szelburg-Zarembiny („Pada pada deszcz chlupu chlupu chlup! Idzie Dziadzio Mrok tupu tupu tup!”). Pod koniec pierwszego roku życia dziecko powinno zrozumieć, skąd pochodzą wiersze i zacząć domagać się książek.

NKJP: Polityka, 2001

Gramatyka

rzeczownik rodzaj żeński odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: onomatopei; onomatopeja; onomatopeją; onomatopejach; onomatopejami; onomatopeje; onomatopeję; onomatopejo; onomatopejom

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book