humanizm

Większość moich przyjaciół porzuciła pracę w kulturze po kilku latach, a bezpieczną przystań znalazło, paradoksalnie, w korporacjach. To już powinno dać nam dużo do myślenia: wielkie korporacje – z założenia mające jednostkę za nic — stają się miejscem do pracy bardziej bezpiecznym i komfortowym niż instytucje kultury, które przecież ufundowane są w wielkich wartościach, empatii, wrażliwości, humanizmie. I zapewne właśnie to osobiste — krótkie, ale bolesne — doświadczenie i te dziesiątki zasłyszanych historii sprawiają, że jestem tak wrażliwa na krzywdę, która spotyka pracowników i pracowniczki kultury.

krakow.wyborcza.pl, 3.12.2024