hiragana

Znaki w hiraganie są miękkie, pełne zawijasów, chciałoby się powiedzieć — kobiece, w katakanie — ostre i kanciaste, jakby wyciosane przez miecz samurajski. By zrozumieć różnice w ich zapisie, musimy cofnąć się do początków naszej ery. Wtedy to Japończycy zapożyczyli chiński system znaków do spisywania pierwszych tekstów (wcześniej język japoński nie miał formy pisanej). Początkowo pisma używano jedynie na dworach, gdzie prym wiodły pisarki spędzające wiele godzin na dokładnym i ozdobnym kaligrafowaniu słów. Stosowany przez nie sposób zapisu dał początek hiraganie. Z czasem pismo upowszechniło się także wśród mężczyzn, którzy — z braku czasu – dążyli przede wszystkim do tego, by przekazać wiadomość, jej forma graficzna była mniej istotna. Znaki wychodzące spod ich pióra nabrały surowszego charakteru — tak powstała katakana.

mandragon.pl, 2011