Definicja
gwiazda Dawida to sześciopromienny symbol gwiaździsty, złożony z dwóch trójkątów równobocznych (na jednym trójkącie narysowany jest do góry nogami drugi, trójkąty mają wspólne środki, a ich wierzchołki leżą w punktach odpowiadającym parzystym godzinom na tarczy zegara: dwunastej, drugiej, czwartej, szóstej, ósmej i dziesiątej), znany już w kulturach starożytnych, potem jeden z symboli religii żydowskiej, od 1948 roku centralny element flagi Izraela (niebieski na białym tle), narodowy symbol Izraela; w czasie II wojny światowej wykorzystany przez nazistów do piętnowania i oddzielenia Żydów od reszty ludzkości
