dominanta

(...) są przykładami zanikania tradycji klasycznej w tłumaczeniu. Ona wszakże i dyskusja z nią — co niestrudzenie należy powtarzać — są dominantą semantyczną cyklu i stanowią europejski wymiar dzieła Kochanowskiego.

Piotr Urbański, O najnowszych angielskich przekładach Trenów Jana Kochanowskiego, w: Przekładając nieprzekładalne, red. Małgorzata Ogonowska, Gdańsk, 2000, s. 420

Twórczość Nabokova jest więc trudna, mimo często mylących pozorów. Autor lubił zastawiać rozliczne pułapki na czytelnika, zwodzić go, zaskakiwać, podsuwać fałszywe rozwiązania i tropy. Jest to jedna z dominant jego stylu. Owa twórczość wymaga zatem ogromnego skupienia i czujności.

Dariusz Wołodźko, Nabokov wobec tłumaczy - tłumacze wobec Nabokova, w: Przekładając nieprzekładalne, Małgorzata Ogonowska (red.), Gdańsk, 2000, s. 552