(...) a następnie udawał się na tzw. wędrówkę czeladniczą. Ta tradycyjna i często spotykana w późnym średniowieczu forma zdobywania zawodu sprzyjała szerzeniu się wiedzy technicznej. W zasięgu owych wędrówek znajdowały się Polska, Czechy, Niemcy, Francja czy Włochy.
Czeladnik zarabiał na życie pracą we dworach, które odwiedzał w czasie podróży, a następnie odbywał kilkumiesięczną praktykę u majstrów w miastach, które były celem jego wędrówki. Po powrocie do swego rodzinnego miasta
czeladnik musiał zdać egzamin mistrzowski, na który składał się tzw. majstersztyk, tj. wykonany przedmiot bądź operacja, np.
czeladnik kowalski musiał jako majstersztyk wykuć podkowę dla konia, którego pokazywano mu w kłusie.
Andrzej Jezierski, Cecylia Leszczyńska, Historia gospodarcza Polski, 2003, s. 27
Zakończeniem nauki zawodu zorganizowanej u rzemieślnika w formie pozaszkolnej jest egzamin czeladniczy, odbywający się przed komisją izby rzemieślniczej. Do egzaminu na tytuł
czeladnika w wyuczonym zawodzie będziesz zobowiązany przystąpić po trzech latach nauki zawodu u swojego pracodawcy. To on pokryje koszty egzaminu.
(...)
Tytuł
czeladnika jest odpowiednikiem świadectwa ukończenia szkoły branżowej o odpowiednim kierunku.
dokariery.pl, 19.10.2022
