Definicja
cud to wydarzenie niezwykłe, niespodziewane, zadziwiające, sprzeczne z potocznym doświadczeniem i prawami przyrody
cud to wydarzenie niezwykłe, niespodziewane, zadziwiające, sprzeczne z potocznym doświadczeniem i prawami przyrody
Rzeczownik cud l.mn. cudy oznacza zjawisko nadprzyrodzone. Rzeczownik cud l.mn. cuda oznacza osobliwość typu jarmarcznego. Ludzie, ludzie, cuda w tej budzie! (czyli różnorodne dziwactwa); studenci wyczyniają na egzaminie cuda, żeby przykryć brak wiedzy.
Cudy się czyni; cuda się wyczynia, albo wyrabia. W takim razie wg wierzeń chrześcijańskich i Chrystus i Bóg czynili cudy, a nie cuda.
Pełna treść tego i 5324 pozostałych artykułów poprawnościowych dostępna w abonamencie.
Adam Marasek, Tatry, wiosna 2018, nr 64, s. 33
rzeczownik rodzaj męskorzeczowy odmienny
formy w tabelce:
formy alfabetycznie: cud; cuda; cudach; cudami; cudem; cudom; cudów; cudowi; cudu; cudy; cudzie
cuda niewidy to rzeczy tak niezwykłe lub nieprawdopodobne, że aż niewiarygodne; wyrażenie potoczne
Pełna treść tego i 5324 pozostałych artykułów poprawnościowych dostępna w abonamencie.
NKJP: Dziennik Zachodni, 2003
frazem rzeczownikowy plurale tantum rodzaj niemęskoosobowy odmienny
formy w tabelce:
formy: cudach niewidach; cudami niewidami; cuda niewidy; cudom niewidom; cudów niewidów
Jeremy Clarkson, Moje lata w Top Gear, przekład Michał Strąkow, 2012
przysłówek nieodprzymiotnikowy
formy: cudem
Jeremy Clarkson, Moje lata w Top Gear, przekład Michał Strąkow, 2012
formy: jakim cudem