Definicja
bąkojady to niewielkie (do 20 cm) ptaki zamieszkujące sawanny środkowej i południowej Afryki, żerujące na dużych, roślinożernych ssakach (bawoły, słonie, nosorożce, zebry, antylopy), wyjadające im ze skóry pasożyty wraz z bliznowatymi tkankami, a także ostrzegające je o zauważonym zagrożeniu (protokooperacja), mające krótkie nogi z ostrymi pazurami, co ułatwia im utrzymanie się na ciele ssaka; bąkojady są brązowo ubarwione, dziób mają czerwony lub żółty z czerwonym zakończeniem
