alternacja

alternacja (językozn.)

Definicja

alternacja to w językoznawstwie: wymienne występowanie głosek w obrębie jednego morfemu, zwłaszcza w tematach i rdzeniach wyrazów, np. dąbdębu

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
  • oboczność; wymiana; występowanie wymienne
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Jedynym problemem związanym z odmianą przymiotnika może być M. l. mn. form męskoosobowych podtypu twardotematowego. Końcówka -i/-y wywołuje alternacje w spółgłoskowym wygłosie tematu, a czasem także sięgające głębiej wymiany samogłoskowe: wesoływeseli (chłopcy), wesołe (dziewczyny), analogicznie miłymili, słabysłabi, cichycisi, pieszypiesi, młodymłodzi, łysyłysi, ładnyładni.

NKJP: Alicja Nagórko, Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Na skutek mazurzenia pojawiają się w gwarach mazurzących inne alternacje, np. gz (noganózkanózek), chs (suchysusyćsusa) czy w innym zakresie kc (kotekkotecek, płacespłakał) lub też usuwane są pewne oboczności, np. zż (mazesmazać = ogp. mażeszmazać), ssz (pisepisać = ogp. piszępisać).

Halina Karaś, gwarypolskie.uw.edu.pl, 2016

Gramatyka

rzeczownik rodzaj żeński odmienny

formy w tabelce: 

formy alfabetycznie: alternacja; alternacją; alternacjach; alternacjami; alternacje; alternację; alternacji; alternacjo; alternacjom

zgłoś poprawkę
Pozostały wątpliwości? Brakuje czegoś w haśle?
Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.
Sprawdź

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła

newsy, porady + e-book