alternacja

Definicja

alternacja to w językoznawstwie: wymienne występowanie głosek w obrębie jednego morfemu, zwłaszcza w tematach i rdzeniach wyrazów, np. dąb — dębu

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

oboczność; wymiana; występowanie wymienne

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Jedynym problemem związanym z odmianą przymiotnika może być M. l. mn. form męskoosobowych podtypu twardotematowego. Końcówka -i/-y wywołuje alternacje w spółgłoskowym wygłosie tematu, a czasem także sięgające głębiej wymiany samogłoskowe: wesoły — weseli (chłopcy), wesołe (dziewczyny), analogicznie miły — mili, słaby — słabi, cichy — cisi, pieszy — piesi, młody — młodzi, łysy — łysi, ładny — ładni.

NKJP: Alicja Nagórko, Zarys gramatyki języka polskiego, 1996

Na skutek mazurzenia pojawiają się w gwarach mazurzących inne alternacje, np. g — z (noga — nózka — nózek), ch — s (suchy — susyć — susa) czy w innym zakresie k — c (kotek — kotecek, płaces — płakał) lub też usuwane są pewne oboczności, np. z — ż (mazes — mazać = ogp. mażesz — mazać), s — sz (pise — pisać = ogp. piszę — pisać).

Halina Karaś, gwarypolskie.uw.edu.pl, 2016

Gramatyka

rzeczownik rodzaj żeński odmienny

formy w tabelce:

formy alfabetycznie: alternacja; alternacją; alternacjach; alternacjami; alternacje; alternację; alternacji; alternacjo; alternacjom

alternacja (językozn.)

Definicja

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Gramatyka

Zobacz, co zyskują abonenci Dobrego słownika.

Często sprawdzane

Ciekawostki

Mogą Cię zainteresować również hasła