abnegat

Definicja

abnegat to ktoś, kto nie dba o własne wygody i nie przywiązuje wagi do tego, jak wygląda, jak się ubiera itp., przez co zwykle jest zaniedbany; słowo książkowe, używane zwykle z odcieniem niechęci

Wymowa prosto zapisana

Zyskaj pełny dostęp

Słownik paronimów słowa mylone ze sobą

Zyskaj pełny dostęp

Poprawna polszczyzna cenne informacje, niespodzianki, haczyki

Kto zrozumie abnegata Zacznijmy od cytatu:

Gdybyś kto przed mistrzostwami świata powiedział, że w spotkaniu o półfinał zmierzą się jedenastki Senegalu oraz Turcji, byłby postrzegany jako kompletny abnegat piłkarski. (NKJP: Trybuna Śląska, 2002)

Abnegat to nie jest ktoś, kto podważa istniejący porządek (neguje), ani ktoś, kto w pewnej dziedzinie ma zerową wiedzę. Swoją drogą jest to dziś pewnym paradoksem, że

Pełną treść widzą tylko abonenci Dobrego słownika.

Zyskaj dostęp do tej i 3876 pozostałych informacji poprawnościowych.

zamów

Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)

bałaganiarz; brudas; dekadent; fleja; flejtuch; kocmołuch; niechluj; smoluch; świntuch

Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu

Powieść kryminalna „Jedenaście” Marcina Świetlickiego jest trzecią — i ostatnią wedle deklaracji autora — częścią cyklu o krakowskim abnegacie, alkoholiku i nieco staroświeckim detektywie amatorze, którego wszyscy nazywają Mistrzem.

NKJP: Polityka, nr 2680, s. 2008

Potężnie zbudowany, mógł służyć za przykład, jak te same rysy twarzy mogą być piękne lub brzydkie. Był podobny do ojca i starszych braci, ale niepiękny, a do tego zupełny abnegat. Ubranie wiecznie wymięte i poplamione, włosy rzadko strzyżone, twarz przeważnie nie ogolona. Uczyć się nie lubił, choć dużo i ze zrozumieniem czytał, a pamięć miał doskonałą. Nie był głupi, wprost przeciwnie, ale na niczym mu właściwie nie zależało i nigdy nie było wiadomo, czy mówi serio, czy błaznuje i udaje naiwnego.
Ojciec zabrał go po paru latach z korpusu i oddał do szkoły rolniczej, ale do gospodarstwa również nie miał zamiłowania. Krótko mówiąc: nie miał zamiłowania do pracy. Żadnej. Po prostu był doskonale, idealnie leniwy.

NKJP: Danuta Koral, Wydziedziczeni, 1997

Opowiadali, jaki kawał mu zrobili. Tomorowicz był abnegatem, nic mu nie było potrzebne. Aby tylko trochę zjeść, okryć czymś ciało. Miał jedno granatowe ubranie, wypłowiałe, poplamione, nigdy go nie zmieniał. Studenci postanowili na imieniny zrobić mu prezent i kupić nowy garnitur. Wiedzieli jednak, że prezentu nie przyjmie. On po prostu od nikogo niczego nie przyjmował, dziwak straszny. Kupili szary garnitur i wymyślili: najpierw podmienimy mu kamizelkę, zobaczymy, czy zauważy. Kamizelka była dużo jaśniejsza od poprzedniej, ale nie zauważył. Po paru dniach podmienili mu spodnie (...)

NKJP: Teresa Torańska, Oni, 1985