W budownictwie sakralnym i militarnym w
Outremer zastosowano nieznane jeszcze w Europie ostrołuki, umożliwiające dźwiganie większych ciężarów niż łuki półkoliste.
Marceli Antoniewicz, Zamki i przestrzeń społeczna w Europie Środkowej i Wschodniej, 2002
Zachęcenie łacinników do pielgrzymowania do Jerozolimy było w połowie XIV stulecia zadaniem o szczególnym znaczeniu. (...) udało się uzyskać zgodę na osiedlenie się braci mniejszych w Jerozolimie, a później w Betlejem i innych miejscach. Byli oni wówczas jedynymi przedstawicielami duchowieństwa łacińskiego, którym zezwolono na stały pobyt w Ziemi Świętej. Po wyparciu krzyżowców z
Outremer zdecydowana większość łacinników opuściła bowiem Syrię i Palestynę. Skutkiem tego przez kilka dziesięcioleci na przełomie XIII i XIV wieku kult łaciński w najświętszych miejscach chrześcijaństwa w zasadzie umarł.
Wojciech Mruk, Zobaczyć Jerozolimę bez wybierania się za morze — Niccolò z Poggibonsi i jego Libre d’oltramare, (w:) Kulturotwórcze i religijne aspekty podróży duchownych, red. Danuta Quirini-Popławska, Łukasz Burkiewicz, 2014, s. 188–189
