Definicja
żebrak to ktoś, kto w miejscach publicznych prosi o wsparcie materialne, zwykle słownie, ale też przez swoje zachowanie (np. siedzenie z wyciągniętą ręką)
żebrak
żebrak (osoba)
Słownik wyrazów bliskoznacznych podobne znaczeniowo (lepsze odpowiedniki lub zapomniane słowa)
- biedak; golas; hołysz; jałmużnik; łazarz; mnich żebrzący; nędzarz; obdartus; pauper; sęp; ubogi
Przykłady użycia autentyczne, starannie wybrane, zobacz też na blogu
Dziedzic rozglądał się wokół siebie i widział cierpienie, śmierć, rozkład, które były powszechne jak brud. Przeszedł całe Jeszkotle i zobaczył koszerną rzeźnię, i nieświeże mięso na hakach, i zziębniętego żebraka pod sklepem Szenberta, i mały kondukt żałobny, idący za dziecięcą trumną, i niskie chmury nad niskimi domkami przy rynku, i mrok, który wdzierał się zewsząd i już opanował wszystko. Przypominało to powolne, nieustanne samospalanie, w którym ludzkie losy, całe życia, rzucane są na pastwę płomieni czasu.
NKJP: O. Tokarczuk, Prawiek i inne czasy, 1996
W czasie pokoju teksty Zygmunta brzmiałyby nieznośnie patetycznie, w czasie wojny, na pierwszej linii frontu propagandowego, były pewnie dokładnie tym, czego od niego oczekiwano.
„Płaczem, jękiem, prośbą tyle można osiągnąć, iż cię wezmą za żebraka i jako żebraka wypchną za drzwi. Szanuje się tylko silnych — pisał. — Dlaczego Polska cierpi? Ponieważ ją lekceważą. Dlaczego ją lekceważą? Ponieważ jest słaba”.
„Płaczem, jękiem, prośbą tyle można osiągnąć, iż cię wezmą za żebraka i jako żebraka wypchną za drzwi. Szanuje się tylko silnych — pisał. — Dlaczego Polska cierpi? Ponieważ ją lekceważą. Dlaczego ją lekceważą? Ponieważ jest słaba”.
NKJP: M. Urbanek, Kisielewscy. Jan August, Zygmunt, Stefan, Wacek, 2006
Teściowa czuła chrześcijańską potrzebę (jak Agnieszka de Courtenay) służenia najbiedniejszym. Dlatego wielka kuchnia była zawsze pełna żebraków i wędrujących po świecie babek proszalnych. Karmiono ich tam, przebierano w czyste ubrania — czasem nawet pana domu.
NKJP: Twój Styl, 1997
Ciekawostki
Pochodzenie żebraka
Żebrak w języku polskim został oczywiście utworzony od wyrazu żebrać, ale
Gramatyka
rzeczownik rodzaj męskoosobowy odmienny
formy w tabelce:
formy alfabetycznie: żebracy; żebrak; żebraka; żebrakach; żebrakami; żebraki; żebrakiem; żebrakom; żebraków; żebrakowi; żebraku
