Kompendium dobrej polszczyzny

Reguła: 39. użycie wyrazów: liczebniki zbiorowe (typu troje, siedmioro)

I Nie wszystkie liczebniki główne mają swoje odpowiedniki w liczebnikach zbiorowych. Takie odpowiedniki w polszczyźnie istnieją dla
1. liczebników od dwa do dziewiętnaście (dwoje, troje, czworo, pięcioro, sześcioro, siedmioro, ośmioro, dziewięcioro, dziesięcioro, jedenaścioro, dwanaścioro, trzynaścioro, czternaścioro, piętnaścioro, szesnaścioro, siedemnaścioro, osiemnaścioro, dziewiętnaścioro);
2. liczebników oznaczających dziesiątki od dwadzieścia do dziewięćdziesiąt (dwadzieścioro, trzydzieścioro, czterdzieścioro, pięćdziesięcioro, sześćdziesięcioro, siedemdziesięcioro, osiemdziesięcioro, dziewięćdziesięcioro);
3. dwóch liczebników nieokreślonych: kilka, kilkanaście (kilkoro, kilkanaścioro);
4. poza tym istnieje jeszcze liczebnik zbiorowy oboje (obydwoje).

II. Liczebniki zbiorowe, typu dwoje, troje, czworo, pięcioro itd., używane są:

1.
Całą treść widzą tylko użytkownicy pełnej wersji Dobrego słownika.

Zyskaj pełny dostęp do tej i 330 pozostałych reguł.

zamów