ciuch

Zimą zakładał łańcuchy, żeby dojechać do Kalinova albo Habury i dowieźć ludziom bororo oraz wideokasety na wymianę... Tak było, zanim umarł. Znaleźli go dopiero rano. Zdążył jeszcze zjechać na bok, wrzucić luz i zaciągnąć ręczny, ale silnika nie wyłączył i znaleźli starego pyrkającego diesla w środku lasu na Mikovskiej Przełęczy, a on wyglądał, jakby spał, jakby się zdrzemnął ze zmęczenia. To było lato, więc miał pootwierane okna i podobno ptaki buszowały w kaszy, ryżu i co tam jeszcze, całe stado leśnych ptaków, sójki... Tak mówili ludzie. Aha, no i chłopy ze świeżą kasą na browar, a kobity po tani ciuch do nas. Taki jest plan na dzień dzisiejszy.

NKJP: A. Stasiuk, Taksim, 2009

„Kurde — myślała Natalia po wyjściu z biura swojej matki — kupiłabym sobie jakiegoś ciucha. Wszystkie moje to albo zafajdane i nie do doprania albo podarte po imprezach. Hmm... Tylko gdzie tu pójść? Manu za daleko, to może do Galerii albo na ryneczek? W sumie na ryneczku można dużo zaoszczędzić, ale firmowe, to firmowe. Lepsze firmowe, bo nie będzie obciachu założyć, nie będę przecież kupowała szmaty, której nie będę nosić. Czyli tak naprawdę oszczędniej będzie kupić od razu firmowe. Jezu, ale mi się język plącze! Co jest?”

NKJP: D. Chętkowski z uczniami, Piątek Trzynastego, 2007